Nieuws­media

Twee jaar geleden mailde hoofdredacteur Joris Gerritsen van De Gelderlander mij met een ongebruikelijk verzoek. Of hij ‘een jaar lang 175 abonnementen gratis mocht weggeven’. Hij wilde het 175-jarig jubileum van zijn krant gebruiken om een gebaar te maken naar mensen die weinig hebben, laat staan zich een abonnement op een krant of nieuwsapp kunnen veroorloven. “Behalve op het gebied van gezondheid, welvaart en onderwijs bestaat er in Nederland ook een krantenkloof”, schreef hij. 

Bij marketing begonnen mensen eerst te ­vragen ‘of ze in Nijmegen ons business­model wel kenden’, maar het idee won snel aan sympathie. Nieuws is niet gratis, maar moet wel voor iedereen bereikbaar zijn.
Dus ook voor mensen die in armoede leven. Het jubileum van De Gelderlander mocht bovendien wat kosten, dus: ‘toe maar, Joris’. 

Het project slaagde in zijn opzet, zo bleek later uit onderzoek van de Radboud Universiteit Nijmegen. Deelnemers voelen zich door het nieuws online of op papier te lezen meer verbonden met hun omgeving. Ze weten beter wat er in hun regio of in de maatschappij speelt, wat tot een grotere betrokkenheid leidt. Het zijn resultaten die een mediabedrijf maar al te graag hoort. 

We zijn ruim twee jaar verder en inmiddels geven al onze regionale titels in Nederland en België dagelijks gratis kranten weg, zoals verderop in dit jaarverslag te lezen is, tot een maximum van 5.000 abonnementen per jaar. We doen dat met de onmisbare steun van de Voedselbank en andere organisaties die kwetsbare mensen dagelijks steun bieden. 

Eind vorig jaar trof Dimitri Antonissen, hoofd­redacteur van Het Laatste Nieuws, in Gent Ingrid, die dolblij is met haar gratis abonnement. “Er wordt zoveel verteld over mensen die Ozempic gebruiken om af te vallen, maar als diabetespatiënt heb ik dat medicijn echt nodig. Ik moet daarover zo vaak verkeerde ideeën weerleggen. Maar in jullie stuk werd dat allemaal helder uitgelegd.” Ze heeft het artikel bewaard. 

Redacties leren ook iets van het project. Kees, een Nederbelg in schuldbemiddeling, zegt te merken dat journalisten ‘zich niet kunnen inbeelden‘ wat armoede werkelijk inhoudt. En over het thema schrijven ze ook nog vaak in heel moeilijke bewoordingen, vertelde Marjolein. “Ik ben zelf leerkracht geweest en begrijp ook niet elk woord dat wordt gebruikt, laat staan dat kwetsbare mensen zich door die lange teksten kunnen worstelen.” 

Een gratis abonnement als leerschool. Dat effect hadden ze zelfs bij De Gelderlander niet verwacht.