‘Onafhankelijke journalist’ in dienst gemeente

Zijn we nog wel dichtbij genoeg?

Meer dan een jaar is erover gediscussieerd, maar dit najaar is hij dan echt begonnen: de onafhankelijke raadsjournalist van de gemeente Hof van Twente. Waarom dat zo bijzonder is? Omdat deze ‘journalist’ door de gemeente zelfbetaald wordt. Toch zet het ons ook aan het denken: maken we als regionale titel onze dichtbij-belofte aan de lezer nog wel waar?

E

en korte voorgeschiedenis. In juli 2023 vroeg de gemeente­raad van Hof van Twente om een eigen ‘onafhankelijke politiek journalist’, onder meer omdat ‘regionale kranten geen of heel beperkt verslag doen van raadsvergade­ringen’. Er ontstond rumoer, ook op onze redactie. Hoe onafhankelijk is een door de gemeente betaalde verslaggever?


Het college wikte en woog. En bedacht uiteindelijk een gekunstelde constructie om aan de wens van de gemeenteraad tegemoet te komen. De raadsjournalist komt niet op de loonlijst van de gemeente, maar van de lokale krant Hofweekblad. En die krant krijgt van de gemeente dan weer een extra bedrag. Objectiviteit en onafhanke­lijkheid gegarandeerd, toch?


Toch past ons niet alleen terechte twijfel over deze vorm van ‘journalistiek’, ons past ook een blik in de spiegel. Want in Hof van Twente hebben ze gelijk. Zeker, we volgen de commissie- en raadsvergaderingen, maar we doen er inderdaad lang niet altijd meer verslag van. Dat roept soms ook vragen op van lezers. Waarom waren jullie er niet? Vaak gevolgd door het verwijt dat we onze rol als waakhond van de lokale democratie verwaarlozen. 


Op de redactie voeren we met regelmaat het gesprek hierover. Wanneer schrijven we over lokale politiek? En hoe doen we dat dan? Ons uitgangspunt: we blijven zo dicht mogelijk bij onze lezers en onze inwoners. Hen zetten we centraal, niet de politici. In de volle overtuiging dat mensen niet zitten te wachten op het zoveelste verslag van politiek geharrewar tussen raadslid X en raadslid Y.


Onafhankelijk

Het gaat ons niet primair om wat de politicus vindt, maar om wat de politicus besluit. Hoe worden Twente­naren en Achterhoekers door die besluiten geholpen of geraakt? Welke andere oplos­singen zouden kunnen helpen? En welke problemen ervaren mensen zelf, waarbij de lokale politiek het verschil zou kunnen maken? Voor antwoorden op die vragen kloppen we dan uiteraard nog vaak genoeg aan bij burge­meesters, wethouders en raadsleden. 


Het gaat ons niet primair om wat de politicus vindt, maar om wat de politicus besluit

De raadsjournalist in Hof van Twente heeft inmiddels zijn eerste verslagen gepubli­ceerd. Als die eraan bijdragen dat inwoners beter op de hoogte zijn van wat er lokaal speelt, dan is dat toe te juichen. Ieder initiatief om mensen zo goed mogelijk te infor­meren over de eigen stad, dorp of buurt, en ze zo bij de samen­leving te blijven betrekken, verdient waarde­ring. Daar zitten we elkaar niet in de weg, integendeel. Onze verslaggevers in Hof van Twente maken echter wel hun eigen keuzes, hun eigen verhalen. Onafhankelijk. Kritisch. Maar altijd dichtbij.

Daan Bonenkamp

Hoofdredacteur Tubantia

Tentoonstelling Schilderijen lezers Tubantia

De lezer gaat schilderen

Museum Tubantia. Zo voelde het toen we op een doordeweekse dinsdag­avond de expositie ‘Nieuwe Meesters van het Twentse Landschap’ openden. In de zaal 300 mensen. Aan de muur 40 schilderijen, gemaakt door onze eigen lezers.


Toen het Rijksmuseum Twenthe een tentoonstelling aankon­digde van oude meesters als Meindert Hobbema en Jacob van Ruisdael, die vroeger Twente schilderden, dachten wij: hoe zien mensen Twente anno 2024? Cultureel interessant, journalistiek interessant. We vroegen het onze lezers. 


En die klommen massaal in de kwast. 269 (!) werken werden ingestuurd. Natuurlijk, veel schilderijen van de prachtige Twentse natuur, de land­goederen, de boerderijen. Maar ook maatschap­pij­kritische werken: een Twente vol vliegtuigen of een Twente­kanaal, stromend door een ‘verdoosd’ landschap van grijze fabriekshallen.


De tentoonstelling werd massaal bezocht. Duizenden mensen kwamen kijken. Uit alles bleek de diepe band van de Twentenaar met zijn streek. En met onze titel. Wij zien het als een van onze opdrachten die betrok­ken­heid levend(ig) te houden, te verster­ken. Bijvoorbeeld met lezers als schilders. Noem het lezers­interactie 3.0.

Meer mensen bereiken door simpelerE artikelen

AI als brug naar laaggeletterden

Hoe kan AI ons helpen mensen die slecht kunnen lezen toch toegang te geven tot onze verhalen? Die vraag stelde de redactie Enschede dit jaar. Een gezonde journalistieke houding: met open vizier, maar ook kritisch onderzoekend, nieuwe mogelijk­heden verkennen.

Ze hadden een serie verhalen in de pen over laaggeletterdheid. Een groot probleem in Enschede, de stad staat in Nederland in de top 3. De redactie liet ChatGPT van ieder artikel een simpele versie maken, zodat de mensen over wie we schrijven het zelf ook kunnen volgen. Constructieve journalistiek, maar dan net even anders. 


Die simpele versies – taalniveau B1 – checkten we vervolgens zelf nog. Daarna hebben we ze met een duidelijk vignet ‘simpel lezen’ gratis online gezet. Inclusief – uiteraard! – verant­woording over het AI-gebruik. Hebben we de doelgroep bereikt? Dat weten we niet zeker. Maar twee cijfers uit de data stemmen ons hoopvol. De leestijd was lang voor de relatief korte artikelen. En het uitleespercentage van de simpele versies lag hoger dan de ‘gewone’ premium­variant. Dat laatste stemt sowieso tot nadenken: zouden we door ook zelf eenvou­diger te schrijven niet nog meer mensen kunnen bereiken?

Tubantia is onderdeel van
ADR Nieuwsmedia

Lees meer en bekijk de cijfers